به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل دانشگاه علوم پزشکی بابل، دکتر روستائی متخصص و جراح چشم و استادیار دانشگاه از جراحی انحراف چشمی ۵۰ درجه (100 پریسم) و بهبود قابل ملاحظه کیفیت زندگی خانم ۴۰ ساله خبر داد

دکتر روستائی گفت: شش عضله در هر چشم مسئولیت حرکت کره چشم را بعهده دارند، اختلال در عملکرد هماهنگ عضلات دو چشم، منجر به از بین رفتن هم راستایی چشمها شده و انحراف یا لوچی ("استرابیسم") ایجاد میشود. در این حالت غالبأ فقط یک چشم تصویر واضحی میبیند.

این متخصص با اشاره به اینکه شایعترین نوع انحراف چشم، نزدیک شدن سیاهی چشمها به همدیگر است که انحراف به داخل یا "ازوتروپی" نامیده میشود، اظهار داشت : دیابت، فشار خون بالا، ضربه به سر، تومور یا سکته مغزی، بالا رفتن فشار مغز و بیماریهای غده تیروئید از دلایل انحراف چشم در بزرگسالان می باشند.

وی ادامه داد : کاهش بسیار شدید بینایی در یک چشم و همچنین انحرافات طول کشیده از زمان کودکی نیز از دیگر علل شایع می‌باشند.

دکتر روستائی گفت : اگر انحراف به دلایل گذرا و یا قابل درمان ایجاد شده باشد، مثل دیابت، فشار خون بالا یا بیماریهای مغز و اعصاب، در این حالت نیاز به درمان جراحی عضلات چشمی ندارد ولی در غیر این‌صورت درمان اصلی آن جراحی است.

وی افزود: اگر تنبلی چشم وجود نداشته و یا خیلی شدید نباشد، نتایج طولانی مدت جراحی و حفظ هم راستایی چشمها بسیار مطلوب است.

این متخصص بیان داشت: تصحیح انحراف علاوه بر بهبود حالت ظاهری فرد، سبب کاهش علایم خستگی چشمها و همینطور بهبود درک عمق یا دید سه بعدی میشود و مستقیم شدن چشمها همچنین سبب بهتر شدن احساس، اعتماد به نفس، شرایط اجتماعی-اقتصادی و در مجموع بهبود کیفیت زندگی فرد میشود.

وی با اشاره به اینکه محدودیت سنی برای انجام جراحی وجود ندارد ، گفت: اگر فرد مشکلات طبی و منع بیهوشی داشته باشد، جراحی تحت بی‌حسی موضعی قابل انجام است.

همچنین دکتر روستائی در خصوص بیماری که با انحراف شدید به بیمارستان میناگر مراجعه کردند، گفت: بیمار خانم ۴۰ ساله با انحراف به داخل (افقی) چشمها بیش از ۱۰۰ پریسم تقریبا معادل ۵۰ درجه همراه با انحراف عمودی چشم چپ از کودکی مراجعه نمودند و طی بررسی های اولیه کاندید عمل جراحی قرار گرفتند.

این متخصص چشم ادامه داد: ۳ عضله از چشم چپ و ۲ عضله از چشم راست بیمار طی دو مرحله جراحی شد و دو هفته پس از جراحی دوم چشمهای بیمار کاملا هم‌راستا بوده و بیمار دید دوچشمی خود را در غالب ساعات شبانه روز به دست آورده است و با توجه به عدم وجود تنبلی چشمها و بازگشت دید دوچشمی، پیش آگهی طولانی مدت بیمار از نظر مستقیم باقی ماندن چشمها بسیار عالیست.