دلنوشته روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی بابل در شرح یک عکس:

هر چقدر هم صورتش در محاصره ماسک باشد، اما خستگیِ لانه کرده در چشمهایش را نمی‌تواند انکار کند...
می گوید: حالم خوب است...
اما از آن حالم خوب است هایی که مفهوم ""حال من خوب است اما تو باور نکن "" دارد...
سر حال نیست و نایِ راه رفتن ندارد...
حتی یارایِ نشستن بر روی صندلی...
صدایش حتی می لرزد...
اما پایِ تعهدش و ایمانش، محکم و استوار مانده است...
وجدانش اما هوشیار تر و قدرتمند تر از همیشه برای کمک به بیمارانش، آماده باش است...
کماکان در جواب تمامِ " حالت چطور است" های مکرر همکارانش، کلمه ی " خوبم " را بکار میبرد...
و در خواستشان را از سپردنِ بیمارش به آنها رد می‌کند...

او راست میگوید...
حالِ روحش خوب است...
در خط مقدم در تلاش است...
حالش خوب است...
حتی اگر جسمش از سرم تقویتی که به اجبار، برایش وصل شده تغذیه کند...

پی نوشت:

جاوید چیتگر پرستار بخش آی سی یو داخلی بیمارستان آیت الله روحانی بابل که با سرم تقویتی در حال ارائه خدمت به هموطنان عزیز می باشد.